پزشکی و سلامت

به عنوان یک تخصص روانشناسی حرفه ای،  APA می گوید روانشناسی کودک از دانش علمی برای ارائه خدمات روانشناختی به نوزادان، کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان در بافت اجتماعی آنها استفاده می کند. این تمایز از سایر زمینه‌های روان‌شناسی اهمیت دارد زیرا کودکان در توضیح چیزهایی که از سر می‌گذرند و تجزیه و تحلیل احساسات خود مشکل دارند. از دیدگاه والدین یا قیم، تعیین اینکه آیا رفتار کودک بخشی طبیعی از مرحله رشد است یا نشانه ای از یک نابهنجاری به همان اندازه دشوار است.

یک روانشناس کودک  آموزش دیده است تا به مردم کمک کند تفاوت را درک کنند. متخصصان در این حوزه به نیازهای اساسی روانشناختی کودکان و چگونگی تأثیر خانواده و سایر زمینه های اجتماعی بر رشد آن ها پی می برند. آنها بر سه حوزه اصلی تمرکز می کنند:

• رشد جسمانی  به توالی معمولی از رویدادها در توانایی های فیزیکی کودک اشاره دارد - چیزهایی مانند بالا گرفتن سر، غلت زدن، خزیدن، راه رفتن و دویدن. روانشناسان کودک می توانند به متخصصان اطفال در مشاهده رشد جسمانی کودک کمک کنند. تأخیر قابل توجه در رشد فیزیکی گاهی اوقات می تواند مسائل اساسی دیگری را آشکار کند که می توان در مراحل اولیه به آنها پرداخت.
• رشد شناختی  فرآیندهای یادگیری و فکری کودک است. یادگیری زبان، حافظه، تصمیم گیری، حل مسئله و استفاده کودک از تخیل در این حوزه رشدی قرار می گیرد. این عوامل همگی می توانند بازتابی از ژنتیک کودک و محیط اطراف او باشند.
• رشد عاطفی  همه چیز در مورد چگونگی احساس، درک و ابراز احساسات کودک است. عمیقاً با رشد اجتماعی گره خورده است، و در احساسات بسیار اساسی - شادی، خشم، غم و ترس - در میان کودکان خردسال بیان می شود. احساسات پیچیده تری مانند احساس گناه، اعتماد به نفس، امید و غرور با افزایش سن ظاهر می شوند. کمک به کودکان برای درک عواطف خود می تواند تأثیر قدرتمندی بر رشد کلی و مهارت های ارتباطی بعدی در زندگی داشته باشد.

روانشناسان کودک مهارت های مقابله ای مهمی را برای مدیریت احساسات به کودکان آموزش می دهند و در عین حال به آنها کمک می کنند تا در هر مرحله رشد جدید پیشرفت کنند. آنها به ویژه در تشخیص زودهنگام ناهنجاری ها مهارت دارند. روانشناس کودک همچنین می‌تواند به شناسایی ریشه‌های مشکلات رفتاری رایج کمک کند و به کودکان کمک کند تا از هر آسیبی که ممکن است در اوایل دوران کودکی تجربه کرده‌اند کار کنند.

روانشناسان کودک کجا کار می کنند؟

این پزشکان می توانند در طیف وسیعی از محیط ها، از جمله مدارس، مراکز بهداشتی اجتماعی، بیمارستان ها، مراکز تحقیقاتی و مراکز خصوصی کار کنند. آنها معمولاً در مطب خود کار می کنند و در آنجا با بیماران به صورت حضوری یا مجازی ملاقات می کنند .

یک روانشناس کودک ممکن است به تنهایی یا به عنوان بخشی از یک تیم کار کند. حتی اگر ارزیابی ها و مشاوره ها به صورت انفرادی انجام شود، اغلب لازم است پیشرفت کودک را به والدین، معلمان، پزشکان یا دادگاه گزارش دهند.

روانشناسان کودک به چه مهارت هایی نیاز دارند؟

حرفه روانشناس کودک به ترکیبی منحصر به فرد از مهارت های سخت و نرم نیاز دارد. دانش فنی و رویه های مورد نیاز برای کار باید با هوش هیجانی قوی تکمیل شود.

APA روش ها و مهارت های زیر را برای روانشناسان کودک ضروری می داند:

• ارزیابی (مثلاً آزمون و ارزیابی روانشناختی، فکری، شناختی و رفتاری)
• مداخله (به عنوان مثال، روان درمانی و مدیریت رفتار)
• توسعه برنامه های پیشگیری (به عنوان مثال، قلدری، اعتیاد، بارداری نوجوانان، چاقی)
• مشاوره با سایر متخصصان که با کودکان کار می کنند
• طراحی و استفاده از تحقیقات

علاوه بر این مهارت ها، بهترین روانشناسان کودک اغلب دارای ویژگی های زیر هستند:

• ارتباط کتبی و شفاهی
• امانت
• یکدلی
• حل مسئله
• اشتیاق

انواع تومورهای مغزی عبارتند از:

• گلیوما و تومورهای مغزی مرتبط گلیوم ها رشد سلول هایی هستند که شبیه سلول های گلیال هستند. سلول های گلیال سلول های عصبی را در بافت مغز احاطه کرده و از آنها حمایت می کنند. انواع گلیوما و تومورهای مغزی مرتبط شامل آستروسیتوم ، گلیوبلاستوما ، اولیگودندروگلیوما و اپاندیموم است . گلیوما می تواند خوش خیم باشد، اما بیشتر آنها بدخیم هستند. گلیوبلاستوما شایع ترین نوع تومور بدخیم مغزی است.
• تومورهای شبکه کوروئید تومورهای شبکه کوروئید از سلول‌هایی شروع می‌شوند که مایع اطراف مغز و نخاع را می‌سازند. این مایع مایع مغزی نخاعی نامیده می شود. تومورهای شبکه کوروئید در حفره های پر از مایع مغز به نام بطن قرار دارند. تومورهای شبکه کوروئید می توانند خوش خیم یا بدخیم باشند. کارسینوم شبکه کوروئید شکل بدخیم این نوع تومور مغزی است. در کودکان شایع تر است.
• تومورهای جنینی تومورهای جنینی در سلول هایی که از رشد جنین باقی مانده اند شروع می شوند. این سلول ها که سلول های جنینی نامیده می شوند، پس از تولد در مغز باقی می مانند. تومورهای جنینی تومورهای بدخیم مغزی هستند که اغلب در نوزادان و کودکان خردسال اتفاق می‌افتد. شایع ترین نوع تومور جنینی مدولوبلاستوما است . معمولاً در قسمت تحتانی پشت مغز به نام مخچه قرار دارد.
• تومورهای سلول زایا. تومورهای سلول زایا در سلول های تولید مثلی به نام سلول های زایا شروع می شوند که به سلول های اسپرم و تخمک تبدیل می شوند. سلول های زاینده بیشتر در تخمدان ها و بیضه ها قرار دارند. اما گاهی اوقات آنها در سایر قسمت های بدن از جمله مغز هستند. هنگامی که تومورهای سلول زایا در مغز اتفاق می‌افتند، اغلب در نزدیکی غده صنوبری یا غده هیپوفیز قرار می‌گیرند. تومورهای سلول زاینده عمدتاً خوش خیم هستند. آنها در کودکان شایع تر هستند.
• تومورهای پینه آل تومورهای پینه آل در داخل و اطراف غده صنوبری مغز شروع می شوند. غده صنوبری در مرکز مغز قرار دارد. هورمونی به نام ملاتونین تولید می کند که به خواب کمک می کند. تومورهای پینه آل می توانند خوش خیم یا بدخیم باشند. پینه‌وبلاستوما یک نوع بدخیم تومور پینه‌آل است که در کودکان شایع‌تر است.
• مننژیوم. مننژیوم ها تومورهای مغزی هستند که از غشاهای اطراف مغز و نخاع شروع می شوند. مننژیوم ها معمولاً خوش خیم هستند، اما گاهی اوقات می توانند بدخیم باشند. مننژیوم شایع ترین نوع تومور خوش خیم مغز است.
• تومورهای عصبی تومورهای عصبی رشدهایی هستند که در داخل و اطراف اعصاب ایجاد می شوند. شایع ترین نوع که در سر اتفاق می افتد نوروم آکوستیک است که شوانوما نیز نامیده می شود. این تومور خوش خیم روی عصب اصلی که گوش داخلی را به مغز متصل می کند قرار دارد.
• تومورهای هیپوفیز تومورهای مغزی می توانند در داخل و اطراف غده هیپوفیز شروع شوند. این غده کوچک در نزدیکی پایه مغز قرار دارد. بیشتر تومورهایی که در داخل و اطراف غده هیپوفیز اتفاق می افتند خوش خیم هستند. تومورهای هیپوفیز در خود غده هیپوفیز ایجاد می شوند. کرانیوفارنژیوم نوعی تومور مغزی است که در نزدیکی غده هیپوفیز ایجاد می شود.
• سایر تومورهای مغزی بسیاری از انواع دیگر تومورهای نادر می توانند در داخل و اطراف مغز ایجاد شوند. تومورها می توانند در ماهیچه ها، رگ های خونی و بافت همبند اطراف مغز شروع شوند. تومورها می توانند در استخوان های جمجمه ایجاد شوند. تومورهای بدخیم مغزی می توانند از سلول های سیستم ایمنی در مغز که با میکروب مبارزه می کنند شروع شوند. این نوع سرطان مغز لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی نامیده می شود.

زایمان طبیعی، زایمان بدون استفاده از دارو است، در عوض با استفاده از تکنیک هایی مانند آرامش و تنفس کنترل شده برای درد. برای بسیاری، زایمان طبیعی به معنای "شجاع" بودن نیست، بلکه به این معناست که زایمان و زایمان را به عنوان یک رویداد طبیعی تلقی کنند. بسیاری این تجربه را علیرغم درد ، توانمند و پاداش دهنده می دانند.

زایمان طبیعی روشی برای زایمان است که به طبیعت اجازه می دهد مسیر خود را طی کند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• انجام زایمان و زایمان بدون کمک داروها، از جمله مسکن هایی مانند اپیدورال
• استفاده از چند مداخله پزشکی مصنوعی مانند نظارت مداوم جنین یا اپیزیوتومی (زمانی که پرینه، ناحیه بین واژن و مقعد، بریده می شود تا جایی برای کودک در حین زایمان ایجاد شود)
• اجازه دادن به زن که روند زایمان و زایمان را رهبری کند و به هر طریقی که راحت باشد با آن برخورد کند

چرا زنان زایمان طبیعی را انتخاب می کنند؟

زنان با حاملگی های کم خطر ممکن است زایمان طبیعی را برای جلوگیری از خطرات احتمالی داروها انتخاب کنند. داروهای ضد درد می توانند:

• فشار خون پایین
• کاهش یا تسریع زایمان
• باعث تهوع شود
• احساس کنترل را برای مادران کارگر سخت کند

آنها همچنین ممکن است زایمان طبیعی را انتخاب کنند تا با تجربه زایمان ارتباط بیشتری داشته باشند و به آنها کمک کند که مسئولیت زایمان خود را احساس کنند.

دکتر طاهره فروغی فر