پزشکی و سلامت

ADHD یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی دوران کودکی است. معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در توجه، کنترل رفتارهای تکانشی مشکل داشته باشند (ممکن است بدون فکر کردن به نتیجه عمل کنند)، یا بیش از حد فعال باشند.

علائم و نشانه ها

طبیعی است که کودکان در یک زمان یا زمان دیگری در تمرکز و رفتار مشکل داشته باشند. با این حال، کودکان مبتلا به ADHD فقط از این رفتارها رشد نمی کنند. علائم ادامه می یابد، می تواند شدید باشد و می تواند در مدرسه، خانه یا با دوستان مشکل ایجاد کند.

کودک مبتلا به ADHD ممکن است:

• زیاد رویاپردازی کنید
• چیزهای زیادی را فراموش کنید یا از دست بدهید
• دست و پا زدن یا بی قراری
• زیاد حرف بزن
• اشتباهات بی دقتی انجام دهید یا ریسک های غیر ضروری را انجام دهید
• مقاومت در برابر وسوسه سخت است
• در نوبت گرفتن مشکل دارند
• در کنار آمدن با دیگران مشکل دارند

 

انواع

بسته به اینکه کدام نوع علائم در فرد قوی‌تر است، سه راه مختلف وجود دارد که ADHD خود را نشان می‌دهد:

• ارائه عمدتاً بی توجه: سازماندهی یا تکمیل یک کار، توجه به جزئیات یا پیروی از دستورالعمل ها یا مکالمات برای فرد سخت است. فرد به راحتی حواسش پرت می شود یا جزئیات کارهای روزمره را فراموش می کند.

• ارائه عمدتاً بیش فعال- تکانشی: فرد زیاد بیقرار می شود و صحبت می کند. نشستن طولانی مدت (مثلاً برای صرف غذا یا در حین انجام تکالیف) دشوار است. کودکان کوچکتر ممکن است به طور مداوم بدود، بپرند یا بالا بروند. فرد احساس بی قراری می کند و با تکانشگری مشکل دارد. شخصی که تکانشی است ممکن است حرف های دیگران را زیاد قطع کند، چیزهایی را از مردم بگیرد یا در زمان های نامناسب صحبت کند. برای فرد سخت است که منتظر نوبت خود بماند یا به دستورات گوش دهد. فردی که تکانشگر است ممکن است بیش از دیگران تصادفات و جراحات داشته باشد.

• ارائه ترکیبی: علائم دو نوع فوق به یک اندازه در فرد وجود دارد.

از آنجا که علائم ممکن است در طول زمان تغییر کنند، ممکن است تظاهر نیز در طول زمان تغییر کند.