پزشکی و سلامت

درمان شناختی رفتاری با هدف تغییر الگوهای تفکر، باورها و رفتارهایی است که ممکن است باعث ایجاد اضطراب و علائم وسواس فکری شود. این درمان از آموزش برای ارتقاء کنترل علائم استفاده می کند. این آموزش شامل اطلاعاتی است که به افشای افسانه ها در مورد علل OCD کمک می کند.

بخشی از درمان شامل قرار دادن تدریجی فرد در موقعیت هایی است که وسواس های او را تحریک می کند و در عین حال به او کمک می کند تا اجبار و رفتارهای اجتنابی خود را کاهش دهد. این فرآیند تدریجی است و معمولاً با موقعیت‌های کمتر ترسناک شروع می‌شود. وظایف قرار گرفتن در معرض و پیشگیری از اجبار روزانه و به طور مداوم تا زمانی که اضطراب کاهش یابد تکرار می شود. با گذشت زمان، این به فرد اجازه می‌دهد تا اعتماد خود را به ظرفیت مدیریت و عملکرد خود، حتی با اضطراب، بازسازی کند. این فرآیند به عنوان پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP) شناخته می شود.

درمان شناختی رفتاری باید با یک متخصص سلامت روان ماهر و متخصص انجام شود. استفاده بیش از حد از الکل، مواد مخدر و برخی داروها ممکن است در موفقیت این نوع درمان اختلال ایجاد کند.

تکنیک های مدیریت اضطراب برای OCD

تکنیک های مدیریت اضطراب می تواند به فرد کمک کند تا علائم خود را مدیریت کند. چنین تکنیک‌هایی می‌تواند شامل تمرین آرام‌سازی، تکنیک‌های تنفس آهسته ، مدیتیشن تمرکز حواس و کنترل هیپرونتیلاسیون باشد. این تکنیک ها نیاز به تمرین منظم دارند و اگر همراه با یک برنامه درمانی رفتار درمانی شناختی استفاده شوند، مؤثرتر هستند.

گروه های پشتیبانی OCD و آموزش

گروه‌های حمایتی به افراد مبتلا به OCD و خانواده‌هایشان این امکان را می‌دهند که در آسایش و امنیت ملاقات کنند و حمایت کنند و دریافت کنند. این گروه ها همچنین فرصتی برای یادگیری بیشتر در مورد این اختلال و توسعه شبکه های اجتماعی فراهم می کنند.

دارو برای OCD

برخی از داروها، به ویژه داروهای ضد افسردگی که بر سیستم سروتونین تأثیر می گذارند، علائم OCD را کاهش می دهند. این دارو فقط توسط پزشک قابل تجویز است.

عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی ممکن است شامل تهوع، سردرد، خشکی دهان، تاری دید، سرگیجه و خستگی باشد. این اثرات اغلب پس از چند هفته اول درمان کاهش می یابد. اگر عوارض جانبی شما شدید است یا برای مدت طولانی ادامه دارد، باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

معمولا چندین هفته طول می کشد تا دارو اثراتی را ایجاد کند. هنگام کاهش یا قطع دارو، دوز باید به آرامی تحت نظارت پزشک کاهش یابد.

تحقیقات نشان داده است که کودکان مبتلا به تب روماتیسمی که به کره سیدنهام مبتلا می‌شوند در معرض خطر ابتلا به OCD هستند، بنابراین درمان زودهنگام با آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است احتمال تفکر وسواسی در آینده را کاهش دهد.

بستری شدن در بیمارستان برای OCD

ارزیابی و درمان در بیمارستان می تواند برای برخی افراد مفید باشد، به ویژه زمانی که علائم شدید هستند. بستری شدن در بیمارستان ممکن است از چند روز تا چند هفته طول بکشد.

نکات خودیاری برای افراد مبتلا به OCD

راه های زیادی وجود دارد که می توانید علاوه بر جستجوی درمان به خودتان کمک کنید. برخی از پیشنهادات عبارتند از:

• توجه خود را مجدداً متمرکز کنید (مثل انجام تمرینات ورزشی یا انجام یک بازی رایانه ای). توانایی به تعویق انداختن میل به انجام یک رفتار اجباری یک گام مثبت است.
• افکار یا نگرانی های وسواسی را یادداشت کنید. این می تواند به شناسایی میزان تکراری بودن وسواس های فکری شما کمک کند.
• اصرار برای کمک به آنها را پیش بینی کنید. به عنوان مثال، اگر اجباراً بررسی می‌کنید که درها قفل هستند، سعی کنید بار اول با توجه بیشتر درب را قفل کنید. وقتی میل به بررسی بعداً به وجود می‌آید، راحت‌تر می‌توان آن اصرار را دوباره به عنوان «فقط یک فکر وسواسی» برچسب‌گذاری کرد.
• زمانی را برای یک دوره نگرانی روزانه در نظر بگیرید. به جای تلاش برای سرکوب وسواس یا اجبار، یک دوره را برای وسواس کنار بگذارید و بقیه روز را عاری از وسواس و اجبار بگذارید. وقتی افکار یا هوس‌هایی در طول روز در سرتان ظاهر می‌شوند، آن‌ها را یادداشت کنید و به دوره نگرانی‌تان موکول کنید – آن‌ها را برای بعد ذخیره کنید و به روز خود ادامه دهید.
• مواظب خودت باش اگرچه استرس باعث OCD نمی شود، اما می تواند باعث شروع رفتار وسواسی و اجباری شود یا آن را بدتر کند. سعی کنید حداقل 30 دقیقه در روز تکنیک های آرام سازی (مانند مدیتیشن ذهن آگاهی یا تنفس عمیق) را تمرین کنید.