پزشکی و سلامت

حریم خصوصی یک حق اساسی بشر است که زیربنای آزادی اجتماع، اندیشه و بیان و همچنین آزادی از تبعیض است. اما تعریف آن سخت است. کشورهای مختلف، مانند افراد، دیدگاه های متفاوتی ارائه می دهند.برای ارتباط با روانشناس خوب اینجا کلیک کنید

به طور کلی، حریم خصوصی شامل این حق است:

• عاری از تداخل و نفوذ باشد
• آزادانه با هرکسی که می خواهید معاشرت کنید
• برای اینکه بتوانید کنترل کنید چه کسی می تواند اطلاعات شما را ببیند یا استفاده کند.

و راه های مختلفی برای نگاه کردن به حریم خصوصی وجود دارد، مانند:

• حریم خصوصی فیزیکی (به عنوان مثال، در معرض خطر قرار گرفتن در امنیت فرودگاه یا دادن نمونه بدن به دلایل پزشکی)
• نظارت (جایی که هویت شما قابل اثبات نیست یا اطلاعات ثبت نمی شود)
• حریم خصوصی اطلاعات (نحوه مدیریت اطلاعات شخصی شما).

حریم خصوصی اطلاعات در مورد ارتقاء حفاظت از اطلاعاتی است که می گوید ما چه کسی هستیم، چه کاری انجام می دهیم و به چه چیزی اعتقاد داریم.

ما قانون حفظ حریم خصوصی 1988تنظیم می کنیم که نحوه استفاده از اطلاعات شخصی شما توسط سازمان های دولتی استرالیا و هر سازمانی با گردش مالی سالانه بیش از 3 میلیون دلار و برخی سازمان های دیگر را پوشش می دهد . قانون حفظ حریم خصوصی به طور خاص نظارت را پوشش نمی دهد، اما شرایطی وجود دارد که ممکن است اعمال شود.

حق شما برای حفظ حریم خصوصی مطلق نیست. گاهی اوقات نگرانی های دیگری در اولویت قرار می گیرند، مانند امنیت شما یا دیگران، یا منافع عدالت. اما مهم است. به همین دلیل قوانین سختگیرانه ای در این مواقع اعمال می شود.