پزشکی و سلامت

لاپاراسکوپی نوعی روش جراحی است که به جراح این امکان را می دهد تا بدون نیاز به ایجاد برش های بزرگ در پوست به داخل شکم (شکم) و لگن دسترسی پیدا کند.

این روش به عنوان جراحی سوراخ کلید یا جراحی کم تهاجمی نیز شناخته می شود.

در طول لاپاراسکوپی می توان از برش های بزرگ اجتناب کرد زیرا جراح از ابزاری به نام لاپاراسکوپ استفاده می کند.

این یک لوله کوچک است که دارای یک منبع نور و یک دوربین است که تصاویری از داخل شکم یا لگن را به مانیتور تلویزیون منتقل می کند.

مزایای این روش نسبت به جراحی باز سنتی عبارتند از:

• بستری کوتاه‌تر در بیمارستان و زمان بهبودی سریع‌تر
• درد و خونریزی کمتر بعد از عمل
• کاهش زخم

زمانی که از لاپاراسکوپی استفاده می شود

لاپاراسکوپی می تواند برای کمک به تشخیص طیف وسیعی از بیماری هایی که در داخل شکم یا لگن ایجاد می شوند استفاده شود. همچنین می‌توان از آن برای انجام روش‌های جراحی، مانند برداشتن یک عضو آسیب‌دیده یا بیمار، یا برداشتن نمونه بافت برای آزمایش‌های بیشتر ( بیوپسی ) استفاده کرد.

لاپاراسکوپی بیشتر در موارد زیر استفاده می شود:

• زنان - مطالعه و درمان شرایطی که بر سیستم تولید مثل زنان تأثیر می گذارد
• گوارش - مطالعه و درمان شرایط موثر بر سیستم گوارش
• اورولوژی - مطالعه و درمان شرایط موثر بر سیستم ادراری

نحوه انجام لاپاراسکوپی

لاپاراسکوپی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود ، بنابراین هیچ دردی در طول عمل احساس نمی کنید.

در طول لاپاراسکوپی، جراح یک یا چند برش کوچک در شکم ایجاد می کند. اینها به جراح اجازه می دهد تا لاپاراسکوپ، ابزارهای جراحی کوچک و لوله ای را که برای پمپاژ گاز به داخل شکم استفاده می شود، وارد کند. این باعث می شود جراح راحت تر به اطراف نگاه کند و عمل کند.

پس از عمل، گاز از شکم شما خارج می شود، برش ها با بخیه بسته می شوند و یک پانسمان اعمال می شود.

شما اغلب می توانید در همان روز لاپاراسکوپی به خانه بروید، اگرچه ممکن است لازم باشد یک شب در بیمارستان بمانید.

 

ایمنی

لاپاراسکوپی یک روش معمول است و عوارض جدی نادر است.

عوارض جزئی

عوارض جزئی در 1 یا 2 مورد از هر 100 مورد پس از لاپاراسکوپی تخمین زده می شود. آنها عبارتند از:

• عفونت
• خونریزی جزئی و کبودی در اطراف برش
• احساس بیماری و استفراغ

عوارض جدی

عوارض جدی پس از لاپاراسکوپی در 1 مورد از هر 1000 مورد تخمین زده می شود. آنها عبارتند از:

• آسیب به یک عضو، مانند روده یا مثانه، که می تواند منجر به از دست دادن عملکرد اندام شود
• آسیب به یک شریان اصلی
• عوارض ناشی از استفاده از دی اکسید کربن در طول عمل، مانند حباب های گازی که وارد رگ ها یا شریان های شما می شوند.
• یک واکنش آلرژیک جدی به بیهوشی عمومی
• ایجاد لخته خون در ورید، معمولاً در یکی از پاها ( ترومبوز ورید عمقی یا DVT)، که می تواند شکسته شود و جریان خون را در یکی از رگ های خونی در ریه ها مسدود کند ( آمبولی ریه )

جراحی بیشتر اغلب برای درمان بسیاری از این عوارض جدی تر مورد نیاز است.