پزشکی و سلامت

 

چرا اینقدر سخت است که بفهمیم یک روانپزشک خوب چیست؟ من معتقدم به این دلیل است که ما این شکاف سنتی زیستی/روانی در روانپزشکی را داشته ایم. در قدیم، برخی از مؤسسات آموزشی برای آموزش روان‌درمانگرهای خوب به دستیاران معروف بودند - و منظورم از روان‌درمانی ، روان‌درمانی مبتنی بر روان پویایی است، و بخشی از این کارآموزان سپس روانکاو می‌شدند. سایر مؤسسات به خاطر آموزش به دستیاران در حال آموزش نحوه استفاده مؤثر از داروها معروف بودند.

با گذشت زمان، تاکید در آموزش دستیار به سمت ارزیابی و تشخیص اختلالات روانپزشکی و درمان با داروها معطوف شد و اکنون روانپزشکان جوان در این امر مهارت دارند، اما تغییر جهت از آموزش روانپزشکان برای انجام روان درمانی وجود دارد. و افراد بر اساس اینکه چقدر مهم است که درمان و داروها توسط یک فرد انجام شود، متفاوت هستند. حالا متغیر دیگری را مطرح کنید: فشارهای مالی به نفع قرار ملاقات های کوتاه است، بنابراین برخی از روانپزشکان یک بیمار را در یک ساعت ویزیت می کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است چهار بیمار یا بیشتر را در یک ساعت ببینند. هیچ چیز ذاتی در مدل دارویی وجود ندارد که بگوید قرار ملاقات‌ها باید کوتاه باشد، و بسیاری از روانپزشکان که جلسات رسمی هفتگی (یا اغلب) روان‌درمانی را انجام نمی‌دهند، همچنان بیماران را به طور مکرر و برای جلسات کامل ملاقات می‌کنند، به‌خصوص زمانی که آنها اوقات سختی را سپری می‌کنند. .

بنابراین مشکل من وقتی دوستی درخواست ارجاع به یک روانپزشک خصوصی می کند، و اغلب برای یکی از اقوام یا دوست یک دوست است: من نمی دانم بیمار به چه چیزی نیاز دارد. در حالی که قرار ملاقات های 15 دقیقه ای با بررسی سریع پزشکی احتمالاً برای بسیاری از افراد مفید است، من افراد را به کسی که به این روش کار می کند ارجاع نمی دهم. من فکر نمی‌کنم که برای روانپزشکی خوب باشد و معتقد نیستم که داروها باید از طریق چک لیستی از علائم تجویز شوند که خارج از متن آنچه در زندگی بیمار رخ می‌دهد و برای آنها معنادار است. اما پس از عبور از کاهش 4 بیمار/ساعت، من همچنان با این ایده باقی مانده‌ام که می‌خواهم فردی را که بیشتر به درمان نیاز دارد به یک روان‌پزشک و شخصی که ممکن است نیاز به دستکاری داروها داشته باشد به روان‌پزشک دیگری ارجاع دهم. گاهی اوقات بیماران می دانند که می خواهند حداقل داروها را در نظر بگیرند. برخی از بیماران ایده‌ای در مورد نیاز خود دارند، اما بخش بزرگی از ارزیابی حرفه‌ای، پی بردن به آن است. اگر آنها نزد کسی رفته اند و از مراقبت او ناراضی هستند، فهمیدن اینکه چه چیزی را دوست نداشته اند می تواند نقطه خوبی برای شروع باشد.