فیبروم رحم - رشد غیر سرطانی در رحم - شایع است، اما بسیاری از زنان ممکن است متوجه نباشند که آنها را دارند یا ندانند که چندین گزینه درمانی در دسترس است.

فریناز سلفی، پزشکمی گوید: "اندازه فیبروم می تواند از یک نخود تا یک سافت گلوله متغیر باشد، و می تواند علائم زیادی ایجاد کند، یا می تواند بدون علامت باشد." a>، جراح زنان ییل مدیسین.

علائم می تواند شامل خونریزی شدید قاعدگی، دردهای شدید قاعدگی، تکرر ادرار، نفخ، کمردرد، ناباروری و < a i=3>سقط های مکرر.

دکتر سلفی می گوید: «زنان ممکن است به دلیل از دست دادن خون زیاد دچار کم خونی شوند و فکر کنند که این خونریزی قاعدگی طبیعی است، اما اینطور نیست.

زنان در حال حاضر گزینه های زیادی برای درمان فیبروم رحم دارند، از جمله درمان هورمونی با مصرف قرص ضد بارداری با دوز پایین برای مدیریت علائم. برای فیبروم های کوچک، هیستروسکوپی (قرار دادن هیستروسکوپ در واژن برای برداشتن فیبروم ها) می تواند در یک روش سرپایی کوتاه انجام شود.

برای فیبروم های بزرگتر، زنان می توانند میومکتومی لاپاروسکوپی انجام دهند که در آن ابزار جراحی از طریق ناف برای برداشتن فیبروم وارد می شود. این کار را می توان با کمک یک ربات نیز انجام داد. دکتر سلفی می گوید: «زیبایی روش رباتیک این است که ما می توانیم از طریق برش های کوچک به قسمت های مختلف رحم دسترسی پیدا کنیم. "این نیز یک روش سرپایی است و بیمار می تواند همان روز به خانه برود."

دکتر سلفی می‌گوید گزینه‌های بالا باروری زن را حفظ می‌کنند، اما برای کسانی که خانواده‌شان را تکمیل کرده‌اند یا علاقه‌ای به بچه‌دار شدن ندارند، هیسترکتومی (برداشتن رحم) به طور قطع علائم آن‌ها را کاهش می‌دهد.

سرگیجه به عنوان مفهوم چرخش یا چرخیدن اطراف شما به دور شما توصیف می شود. مردم سرگیجه را بسیار آزاردهنده می دانند و سرگیجه شدید می تواند باعث تهوع و استفراغ شود. حدود 25 درصد از انواع سرگیجه را نشان می دهد.

پیش سنکوپ

پیش سنکوپ به عنوان سبکی سر، ضعف عضلانی و احساس ضعف نیز شناخته می شود. این با سنکوپ، که فرآیند غش کردن واقعی است، متفاوت است.

عدم تعادل

عدم تعادل احساس عدم تعادل است و اغلب با سقوط های مکرر در یک جهت خاص مشخص می شود. عدم تعادل معمولاً با حالت تهوع یا استفراغ همراه نیست، اگرچه این یک نوع رایج سرگیجه است. بسیاری از شرایط پزشکی می تواند منجر به سرگیجه و هر یک از زیر مجموعه های آن شود. شایع ترین شرایط پزشکی که باعث سرگیجه به عنوان یک عارضه جانبی می شود عبارتند از:

• مریضی منیر
• نورونیت دهلیزی
• لابیرنتیت
• اوتیت مدیا
• نوروم آکوستیک
• بیماری حرکتی مزمن
• میگرن
• اسکلروز چندگانه
• فشار خون پایین (هیپوتانسیون)
• محتوای کم اکسیژن خون (هیپوکسمی)
• نارسایی کمبود آهن)
• قند خون پایین (هیپوگلیسمی)
• اختلال هراس
• هایپرونتیلاسیون
• اضطراب
• افسردگی

 

سرگیجه یک احساس قوی سرگیجه  یا احساس این است که اتاق اطراف شما در حال چرخش است. اشتباه کردن سرگیجه به عنوان یک وضعیت سلامتی رایج است. با این حال، سرگیجه علامتی است که در نتیجه چندین بیماری دیگر رخ می‌دهد که بر سیستم دهلیزی (سیستم حسی در گوش داخلی شما که به تنظیم تعادل و آگاهی فضایی کمک می‌کند) یا مغز شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

 

شما می توانید به طور ناگهانی یا تدریجی دچار سرگیجه شوید. در موارد حاد (ناگهانی)، ممکن است شما بیماری مانند عفونت گوش داشته باشید که علائم ایجاد کند. با این حال، بیماری‌های مزمن مانند بیماری منیر یا داشتن تومور می‌توانند به مرور زمان باعث بروز سرگیجه شوند. در برخی موارد، ممکن است پس از داشتن یک <سرگیجه ایجاد شود. /span> یا تجربه یک آسیب مغزی تروماتیک (TBI).

دانستن علائم سرگیجه می تواند به شما کمک کند تا علت اصلی سرگیجه خود را بفهمید و به شما در درک زمان مراجعه به مراقبت های پزشکی کمک کند.

 

سرگیجه

در حالی که سرگیجه خود یک علامت است، دو نوع مختلف از سرگیجه وجود دارد که می توانید تجربه کنید: محیطی و مرکزی. صرف نظر از نوع سرگیجه ای که دارید، شایع ترین علامتی که تجربه خواهید کرد سرگیجه است.

توجه به این نکته مهم است که سرگیجه سرگیجه با سبکی سر یکسان نیست. در عوض، سرگیجه سرگیجه باعث می شود احساس کنید در حال چرخش هستید یا فضای اطراف شما در حال چرخش است. سبکی سر، در مقابل، این احساس است که شما نزدیک به غش هستید.

 

علائم سرگیجه محیطی

سرگیجه محیطی به طور ناگهانی ایجاد می شود و زمانی رخ می دهد که شما عفونت یا مشکلی در گوش داخلی خود داشته باشید.اکثر افرادی که سرگیجه را تجربه می کنند دارای نوع محیطی هستند که علت آن است. حدود 80 درصد از همه موارد.

علاوه بر سرگیجه، سرگیجه محیطی می تواند این موارد را ایجاد کند:

• تهوع و استفراغ
• مشکل در تمرکز چشم
• کاهش شنوایی یا صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
• مشکلات تعادل
• تعریق

عزت نفس چیزی فراتر از دوست داشتن خود است - بلکه به این معناست که باور داشته باشید که شایسته عشق هستید و برای افکار، احساسات، نظرات، علایق و اهداف خود ارزش قائل شوید. همچنین می‌تواند نقشی درنحوه رفتار دیگران با شما داشته باشد .

داشتن عزت نفس نه تنها بر احساس شما و رفتار با خود تأثیر می گذارد، بلکه حتی می تواند بر انگیزه شما برای دنبال کردن چیزهایی که در زندگی می خواهید و توانایی شما برای ایجاد روابط سالم و حمایتی تأثیر بگذارد. نقش مهمی در زمینه های مختلف زندگی ایفا می کند، به همین دلیل است که داشتن عزت نفس پایین می تواند یک مشکل جدی باشد.

 

نشانه های عزت نفس پایین

اگرچه عزت نفس ضعیف یک بیماری روانی نیست، اما همچنان می تواند بر افکار، احساسات و الگوهای رفتاری فرد تأثیر بگذارد. گاهی اوقات علائم آن می تواند نسبتاً آشکار باشد. در موارد دیگر، علائم عزت نفس پایین بسیار ظریف تر است.

به عنوان مثال، برخی از افراد با عزت نفس پایین در مورد خود منفی صحبت می کنند، در حالی که برخی دیگر تلاش می کنند تا مطمئن شوند دیگران از آنها راضی هستند. در هر صورت، فقدان ارزش و ارزش شخصی می تواند تأثیر منفی بر زندگی و سلامتی داشته باشد.

برخی از علائم یا نشانه های رایج عزت نفس پایین عبارتند از:

• عدم اعتماد به نفس
• منبع کنترل خارجی
• مقایسه های اجتماعی منفی
• مشکل در درخواست کمک
• نگرانی و تردید
• مشکل در پذیرش تعارف
• خودگویی منفی
• ترس از شکست
• چشم انداز ضعیف از آینده
• فقدان مرز
• خوشایند مردم بودن

اعتماد به نفس ضعیف

افرادی که لعتماد بنفس پایینی دارند اعتماد به نفس پایینی دارند و بالعکس. عزت نفس پایین می تواند در ایجاد فقدان اعتماد به نفس نقش داشته باشد، اما اعتماد به نفس ضعیف نیز می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن عزت نفس ضعیف شود.

اعتماد به نفس و توانایی هایتان به شما این امکان را می دهد که بدانید می توانید برای مدیریت موقعیت های مختلف به خودتان تکیه کنید. این اعتماد به نفس به این معنی است که شما در پیمایش چیزهای مختلفی که ممکن است در زندگی با آنها روبرو شوید احساس راحتی و اعتماد به نفس داشته باشید، که می تواند نقش مهمی در رفاه کلی شما داشته باشد .

یافتن راه هایی برای به دست آوردن اعتماد به نفس و توانایی هایتان می تواند مفید باشد. کسب و تمرین مهارت های جدید یکی از تاکتیک هایی است که می توانید امتحان کنید. این حتی ممکن است به کاهش احساس اضطراب کمک کند، زیرا تحقیقات کمبود اعتماد به نفس را با سطوح بالاتر اضطراب مرتبط می‌کند، به خصوص زمانی که تحت استرس هستید.

 

فیبروم های رحمی تومورهای غیر سرطانی (خوش خیم) شایع رحم هستند و شایع ترین دلیل برای توصیه هیسترکتومی هستند. آنها از دیواره عضلانی رحم رشد می کنند و از بافت ماهیچه ای و فیبری تشکیل شده اند. بسیاری از زنان بالای 35 سال فیبروم دارند، اما معمولاً هیچ علامتی ندارند.

با این حال، در برخی از زنان، فیبروم ها (میوم) ممکن است باعث خونریزی شدید، ناراحتی و درد لگن شوند و گاهی اوقات به سایر اندام ها فشار وارد کنند. این علائم ممکن است نیاز به درمان داشته باشد. درمان ممکن است به شکل دارو برای کنترل درد و خونریزی، هورمون درمانی برای کوچک کردن تومور، جراحی برای برداشتن تومور یا گاهی هیسترکتومی باشد. داروهای آزمایشی جدید امیدوار کننده ای وجود دارد که ممکن است به طور موقت تومورها را کوچک کند. این داروها ممکن است عوارض جانبی جدی داشته باشند و عموماً بسیار پرهزینه هستند. نوعی جراحی شکم (میومکتومی) وجود دارد که میوم را بدون برداشتن رحم از بین می برد . این درمان‌ها ممکن است کافی باشند یا ممکن است باعث تسکین موقت شوند و به زن کمک کنند تا انجام هیسترکتومی را به تعویق بیندازند، به‌ویژه اگر هنوز مایل به بچه دار شدن باشد. در بیشتر موارد شدید هیسترکتومی ممکن است توصیه شود.

برخی از زنان تصمیم نمی‌گیرند که هیچ کاری انجام ندهند، زیرا فیبروم‌ها اغلب با یائسگی یک زن کوچک می‌شوند.

فیبروم چیست؟

فیبروم یک رشد غیر سرطانی (تومور) است که عمدتاً از بافت فیبری مانند ماهیچه تشکیل شده است. فیبروم ها در داخل یا اطراف رحم (رحم) رشد می کنند. آنها شایع ترین نوع رشد در ناحیه لگن زنان هستند (لگن ساختار استخوانی در پایین ستون فقرات است).

فیبروئید رحم

طبق گزارش موسسه ملی بهداشت ایالات متحده (NIH)، 20 تا 25 درصد از زنان در سنین باروری فیبروم دارند. تا سن 50 سالگی، تا 80 درصد از زنان سیاه پوست و تا 70 درصد از زنان سفیدپوست فیبروم دارند. فیبروم رحم در زنانی که در سنین 40 سالگی و اوایل 50 سالگی هستند شایع‌تر است، اگرچه برخی از زنان ممکن است در سنین پایین‌تر به فیبروم مبتلا شوند. حداقل 25 درصد از زنان فیبروم رحمی دارند که می تواند مشکلاتی ایجاد کند. بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم هرگز مشکلی ندارند و هرگز نمی دانند که فیبروم دارند.

رحم - رحم

رحم (رحم) عضوی گلابی شکل است که در قسمت پایین بدن زن قرار دارد. از دیواره عضلانی، آندومتر (پوشش داخلی) و دهانه رحم (باز شدن) تشکیل شده است. در زنانی که باردار نیستند، پوشش داخلی به عنوان بخشی از چرخه قاعدگی (پریود) هر ماه ریزش می‌کند. در زنان باردار، رحم محل رشد و نمو جنین است.